Opium

A więc nadszedł dzień, w którym dumny członek domeny natury pojawił się na arenie powstałej z zastygłej lawy. Aktualnym walczącym jest Opium, który poprosił radę o walkę najniższego poziomu. Oczywiście, że jako arena służy do trenowania strażników, to rada bez mrugnięcia przychyliła się do prośby młodego smoka. Zaczęła się tajemnicza materializacja przeciwnika. Po dłuższej chwili widać było już potężną posturę celu. Walka nie zapowiadała się na łatwą, gdyż przeciwnikiem był Dzikożubr! Po pełnej materializacji, zwierzę z którym ma się mierzyć zielony smok stał na środku areny i patrzył prosto w oczy smoka. Póki co jeszcze nie atakował.

Spoiler:

PS. Przed rozpoczęciem walki prosiłbym o zaktualizowanie statystyk mentalnych w kp

Właściwie przez cały czas zadawał sobie w myślach pytanie co go podkusiło aby przybyć na tę arenę. Może nuda? Wszak nie należał on raczej do wojowniczych smoków, ba, starał się zawsze żyć w zgodzie ze wszystkim co go otaczało. To, że akurat Elfy nieco go poraniły od jego pasywności to trochę inna historia, która nie miała tutaj znaczenia. Przed jego obliczem ukazał się kawał zwierzęcia - Dzikożubr, chyba nie miał okazji spotkać żadnego osobnika tego gatunku w naturalnym środowisku. Ciekawe czy istniały naprawdę, czy to kolejny wymysł Rady?
Zmierzył zwierza swoimi ślepiami, nie atakował więc nie miał zamiaru czekać na ruch przeciwnika. Był ciekaw jak bardzo jest zręczny, toteż nabrał powietrza w płuca i splunął w przeciwnika kwasem. Czy uniknie go? Przekonajmy się. W tym czasie wzleciał też w górę aby nie być w zasięgu kłów stwora.

Opium postanowił nie czekać na ruch przeciwnika i wyprowadził rozpoczynające uderzenie w postaci splunięcia kwasem. Jego niezwykły przeciwnik co prawda próbował uniknąć owego zagrożenia, ale tylko częściowo mu się udało, co w sumie mogło smokowi pokazać, iż dzikożubr do najzręczniejszych nie należy. Tylko jak wiadomo, że jak są jakieś słabsze strony, to są i mocniejsze, a co do nich należało? A niewiarygodna wytrzymałość owego zwierzęcia. Tak naprawdę, po za rykiem bólu i trochę przypieczoną skórą nic się nie stało. Członek Domeny Ładu również nie pomylił się, jeśli chodzi o pomysł wzlecenia w górę, gdyż jego cel postanowił na niego zaszarżować. A to, że trafił w pustą przestrzeń, będąc w cieniu zielonego smoka, to inna sprawa.
Krótko pisząc, Opium jest kilka metrów w linii prostej nad dzikożubrem.

Opium - lata sobie
Dzikożubr - lekko przypalona skóra po lewej stronie w okolicach przedniej łopatki. 95% zdrowia

Chociaż stwór nie był pokryty twardym pancerzem, czy łuskami, było widać, że twarda z niego sztuka i wcale tak łatwo skóry nie sprzeda. Na szczęście nie miał skrzydeł więc wzlecenie w gorę uchroniło go przed wszelkimi obrażeniami. Przeciwnik był akurat pod nim, więc postanowił to wykorzystać - opadł nieco niżej aby móc dosięgnąć jego grzbietu pazurami swoich łap. Nie chciał go schwytać i podnieść, lecz dotkliwie podrapać i najlepiej przewrócić na jeden z boków, o ile będzie mieć na tyle siły. Dodatkowo ponownie zionął na niego kwasem, skoro miał już okazję.

Obniżając loty, Opium znowu strzelił kwasem w biedne zwierzę. Tylko tym razem zwierzę zdążyło uniknąć jego zionięcia. Ale akurat drapania się nie udało, tylko był w tym mały problem. Mianowicie członek Domeny Natury nie należał do silnych, a dzikożubr był wytrzymalszy niż stal. Chyba. Więc można powiedzieć, że nic się nie stało. No po z tym, że materializacja rady zawyła z bólu, gdyż smokowi udało się przejechać po lekko spalonej kwasem skórze z poprzedniego ataku. Natomiast to, czego się raczej zielony osobnik nie spodziewał, to to, że to zwierzę ukąsi go w nogę.

Dzikożubr - 90% zdrowia. Stan to co poprzednio + to miejsce jeszcze rozdrapane
Opium - 95% zdrowia. Noga boleśnie trzymana, przez zęby dzikożubra.

Był nieco zbyt pewny siebie, myślał, że jak będzie w powietrzu to nic mu nie grozi. Szybko się jednak przekonał - i to boleśnie, że jednak się mylił. Owszem, podrapał Dzikożubra po grzbiecie, ale ten niespodziewanie ugryzł go w łapę i jeszcze trzymał na tyle mocno, że smok nie mógł się łatwo uwolnić. Prychnął na aktualną sytuacje i zaczął okładać potwora swoim ogonem niczym biczem po poranionym grzbiecie, aby poprzez ból zmusić go do puszczenia jego nogi.

Trzeba było jedno przyznać. Opium perfidnie celował w ranne miejsce dzikożubra. Jednak trzeba przyznać, że to była trafna decyzja, gdyż zwierzę wraz ze swym rykiem bólu, wypuścił smoczą nóżkę. Smok jest uwolni, jego noga, pomięta i bolesna, ale ze względu na mieszankę zwierząt roślinożernych, dzikożubr nie posiadał ostrych zębów, więc nie miał jak przebić łusek i dobrać się do smoczego mięsa. Chociaż przynajmniej w miejscu ugryzienia łuski są trochę pozginane, może jakaś jedna, bądź dwie złamane. To wielkie bydle znowu zaryczało, już pełne wściekłości. Można było odnieść wrażenie, iż oczy zaczęły być czerwone, jak w cywilizowanych ludzkich opowieściach. Cofnął się o kilka kroków, pewnie się do czegoś gotując, ale jednocześnie dając chwilę czasu Opium na działanie.

Co za parszywy zwierz! Po raz pierwszy Opium zaczął czuć taką niechęć do jakiegoś zwierzęcia, a przecież zawsze traktował ich jak braci. Właściwie ta bestia była pierwszą, która go skrzywdziła - nie licząc oczywiście Elfów, które chciały go raz zabić, ale oni przecież nie byli zwierzętami. Kiedy uwolnił wreszcie swoją łapę, ponownie przypuścił atak zionięciem kwasem, który zdawał się być najbezpieczniejszym ze wszelkich innych. Wolałby żeby znowu nie został ugryziony przez hybrydę dzika i żubra.

//Przejmuję akcję

Cios kwasem zakończył się sukcesem smoka - Dzikożubr oberwał prosto w czubek łba i górną część pyska, co z pewnością nie było dla tego potwora przyjemnym doświadczeniem. Ryk, który wydobył się z gardła przeciwnika, oraz odgłos przysmażanej skóry dogłębnie o tym świadczyły. Cios rozjuszył go, oprócz tego nieco zdezorientował. Poza wściekłymi wrzaskami potwór chwilowo nie atakował Opium.

/Dzikożubr: 85% zdrowia, oprócz poprzednich obrażeń - przypalona skóra na łbie i górnej części pyska
/ Opium: jak poprzednio

Jak dobrze, że potrafił latać, a Dzikożubr nie. Miał nad nim teraz znaczną przewagę. Postanowił, że spróbuje jeszcze raz zaatakować zwierza od góry, drapiąc go po grzbiecie, chociaż jego głównym celem było przewrócenie go na bok. Tym razem jednak starał się to zrobić od tyłu, aby Dzikożubr nie miał okazji ponownie go ugryźć.

Pazury Opium dosięgły swego celu, przejeżdżając przez grzbiet rozjuszonego zwierzęcia. Smok do wyjątkowo silnych nie należał, toteż obrażenia, które zadał potworowi, nie były jakoś wyjątkowo poważne - wystarczyły na rozcięcie skóry, nie mogły jednak w żaden sposób zagrozić bezpośrednio życiu przeciwnika Strażnika Równowagi. Z pewnością jednak nie były miłym doświadczeniem dla zwierza, a rozwścieczyły go jeszcze bardziej. Dzikożubr ryknął wściekle, jednak nie mógł zaatakować Opium z jakąś dużą dozą prawdopodobieństwa, że mu się powiedzie - wszak smok ciął go pazurami od tyłu, a potwór specjalnie zwrotny nie był. Spróbował obrócić się o 180 stopni, by mieć stamtąd szanse na atak. Zajęło mu to jednak dobrą chwilę. Co w tym czasie zrobi Opium?

// Dzikożubr: jak poprzednio + podrapany grzbiet
// Opium: bez zmian

Nie chciał mieć do czynienia z pyskiem zwierza ani na chwile, toteż widząc jak ten się obraca, starał się ciągle trzymać jego tyłów. Problemem jednak było to, że pomimo wysiłku jaki wkładał w tę walkę, przeciwnik nadal dobrze się trzymał.
Marny ze mnie wojownik mówił do siebie w myślach, nie mając za bardzo pomysłu co ma począć dalej. Jedyne co mu przyszło do głowy to zionięcie kwasem w rozdrapane rany, aby ten dostawał się do jego krwiobiegu i coraz bardziej wyniszczał Dzikozwierza. Jak długo jednak tak można? spróbuje ostatni raz z tym kwasem, a potem zmieni taktykę na coś innego.

Trafienie w pokryty zadrapaniami grzbiet stwora nie przejawiało zbytnich trudności - dlatego też się udało. Wycie rozgniewanego, a zarazem odczuwającego spory ból potwora dało jasno do zrozumienia, że cios ponownie zakończył się powodzeniem. Oberwanie żrącą substancją w podrapany grzbiet nie mogły być miłym doświadczeniem. Jednakże nie docenilibyśmy kreatywności Rady, gdybyśmy uznali, że pozbawiło to Dzikożubra umiejętności bojowych - wręcz przeciwnie. Wściekły stwór zaszarżował prosto w powietrze, otwierając szeroko pysk, by powtórzyć manewr sprzed chwili...i jego szczęki zacisnęły się na ogonie smoka. Potwór był, co prawda, nieświadomy tego, jakie konsekwencje mógł mieć kwas, który dostał się do jego krwi - w tym momencie jednak wbijał zęby w ogon unoszącego się w powietrzu Opium. Co dalej?

// Dzikożubr: 75% zdrowia, poprzednie obrażenia + przypalony kwasem grzbiet, kwas w skaleczeniach
// Opium: jak wyżej, boleśnie chwycony za ogon

Długo myślał, że będąc w powietrzu będzie bezpieczny. Przekonał się jednak - i to boleśnie, że się mylił. Po chwili poczuł jak ważące naprawdę sporo zwierzę zatopiło zębiska w jego ogon. Ból przeszył go w sposób nieprzyjemny, wydał z siebie mimowolny pomruk bólu. Po raz pierwszy zdecydował się użyć magii. Chociaż nie był pewien czy w tym miejscu mogły być rośliny, chciał wezwać z wnętrza ziemi korzenie, pnącza, które miały opleć Dzikożubra i unieruchomić go.

No niestety, nawet jeżeli jeszcze przed Roztrzaskaniem znajdowały się tu jakieś rośliny- obecnie ich nie było. Próba użycia magii przez Zwierzara zakończyła się całkowitym niepowodzeniem. Sytuacja nie polepszała się - Opium unosił się w powietrzu, z ogonem w zębach potwora, który nie miał najmniejszego zamiaru go puszczać.

//Dzikożubr, Opium - jak poprzednio

jeszcze chwila, a chyba mu odgryzie ten ogon. Teraz tak sobie pomyślał, że jaszczurki z odrastającymi ogonami miały całkiem fajny ten mechanizm, szkoda, że on takowego nie posiadał. Jego magia tutaj nie działała, co jakoś bardzo go nie zdziwiło - bo ogólnie był w niej raczej słaby. Nie pozostało mu nic innego jak po prostu spróbować odwrócić się w stronę Dzikożubra i zaatakować go pazurami tylnych łap. Celował w pysk, bo chciał by napastnik wreszcie puścił jego ogon. Najlepiej by było wydłubać mu oczy, to z pewnością bardzo by ułatwiło walkę.

Pazury Opium rąbnęły, co prawda, o pysk potwora - jednakże jedyne, co było tego skutkiem, to kilka płytkich skaleczeń. Dało się jednak zauważyć, że nie spodobało się to Dzikożubrowi - ryknął, tym samym wypuszczając ogon smoka z zębów. Odsunął się o kilka kroków, najwyraźniej planując w swym prymitywnym umyśle nowy atak; jak na razie jednak nie chciał być trafionym przez pazury smoka. Jeżeli natomiast o Opium chodzi, to zęby potwora nie zdołały naruszyć w znaczący sposób jego kończyny - miał tylko, tak jak w przypadku poprzedniego ugryzienia, powginane łuski, a ból po ugryzieniu rychło zaczął ustępować.

// Dzikożubr: 70% zdrowia, poza poprzednimi obrażeniami - płytkie skaleczenia na pysku
// Opium: jak poprzednio

Uwolnił swój ogon, przynajmniej tyle dobrego z tego było. Ta walka była dla niego dość wymagająca, a miała być ponoć łatwa... Albo to on był po prostu taki kiepski w walce. Zdecydował się, że jak już atakuje głowę zwierzęcia, to będzie to robić do skutku - zdecydowanie był to lepszy cel niż masywny grzbiet. Tak więc zionął kwasem, celując w łeb Dzikożubra, najlepiej w jego oczy.

Kolejny wściekły ryk Dzikożubra zagłuszył odgłos przypalania skóry, a tym samym uświadomił Opium, że atak się powiódł. Potwór oberwał kwasem w pysk, co - w połączeniu z kilkoma skaleczeniami, jakie zadał mu poprzednio smok - sprawiło mu potężny ból. Na dodatek, Strażnik zadał przeciwnikowi pierwsze naprawdę poważne obrażenie; jedno ze ślepi Dzikożubra zalane było żrącą substancją, a tym samym uszkodzone wystarczająco, by uniemożliwić właścicielowi użytkowanie go. Mówiąc prościej, potwór przestał widzieć cokolwiek na lewe oko. Konwulsyjnym skokiem rzucił się w tył, rycząc wniebogłosy i machając na oślep łbem, najwidoczniej próbując pozbyć się - chwilowo bezskutecznie - kwasu z oka.

// Dzikożubr: 60% zdrowia, oprócz poprzednich obrażeń poparzony kwasem pysk, oślepiony na lewe oko
// Opium: bez zmian.

Strasznie topornie szła mu ta walka, ale w końcu był jakiś progres - udało mu się oślepić chwilowo Dzikożubra, szkoda tylko, że na jedno oko. Był jednak zaabsorbowany zrzuceniem z siebie kwasu co dało czas smokowi na obmyślenie kolejnego ruchu. Postanowił nieco zaryzykować i zdecydował się na przypuszczenie szarży z powietrze - miała ona wyglądać tak, że miał lecieć dosyć nisko z dużą prędkością i staranować zwierza. Wystawił przed siebie szpony przednich łap i pochylił łeb aby zranić oponenta swoim porożem. Wiedział, że ruch ten był nieco ryzykowny, ale chciał już zakończyć tę walkę.

Ledwo potwór pozbył się, husterycznie machając łbem, żrącej substancji, już zielony smok szarżował na niego z powietrza. Z donośnym trzaskiem pazury i rogi Opium starły się z Dzikożubrem. Ponownie sukces: zszokowany i oślepły na jedno oko potwór runął wręcz w tył pod naporem ciała przeciwnika, wyjąc tak, że krew tężała w żyłach. Z hukiem większa część ciała zwierza wylądowała na ziemi. Półleżał teraz na boku, rycząc gniewnie i mozolnie starając się podnieść z ziemi. Jedno oko zalane miał kwasem, cały był w zadrapaniach - również tych na gardle, które przed chwilą nabył z pazurów Strażnika - a na dodatek, kwas w jego krwiobiegu w końcu rozpoczął działanie. Na oczach smoka Dzikożubr wył z bólu, mimo, że Strażnik teraz nie zadawał mu żadnych obrażeń. W każdej komórce ciała potwora krążył teraz żrący płyn, utrudniając mu jednocześnie podniesienie się z ziemi.

// Dzikożubr: 50% zdrowia, półleży, poza poprzednimi obrażeniami: kwas zaczyna działać, rany na gardle (statystyki od następnej tury będą odpowiednio obniżone)
// Opium - bez zmian

Nie mógł zwlekać, to była doskonała i możliwe, że jedyna okazja na w końcu uśmiercenie zwierza. Kiedy próbował się podnieść, Smok chciał przybić Dzikożubra do ziemi swoją masą, lądując na nim. Nie zwlekając dłużej próbował zatopić kły w karku osłabionego napastnika, aby zakończyć jego żywot. Chociaż miał pewne wahania co do brutalności tego zadania, nie mógł jednak postąpić inaczej - w końcu była to walka na śmierć i życie. Zaczynał jednak coraz bardziej żałować przybycia na arenę.

Opium wylądował na przeciwniku, co właściwie nie było wyjątkowo trudne - w końcu na pół ślepy Dzikożubr nie mógł bronić się tak zaciekle, jak przed chwilą. Chwilę później kły smoka zanurzyły się w karku przeciwnika. Na jego języku rozlała się krew, Strażnik czuł, jak gruba skóra potwora pęka pod naciskiem jego zębów. Dzikożubr zaczął miotać się w konwulsjach, po czym jego ciało zwiotczało i bezwładnie opadło jak sflaczały balonik. Walka była skończona.