Puste Zbocza Gór

// Diament, 3h od 12:12

Lot tutaj zajął sporo czasu, i był męczący, jednak chyba się opłacało. Opium musiał tutaj przybyć w konkretnym celu - potrzebował znaleźć diament. Nie znał się na górnictwie, był smokiem, a nie Krasnoludem, ale był dobrej myśli. Chociaż z tego co wiedział diamenty były baardzo rzadkie, więc mógł tu spędzić sporo czasu. I tak nie miał nic lepszego do roboty więc nie zrażał się.
Przyleciał na te puste zbocza gór w poszukiwaniu szczelin albo odsłoniętych wnętrz gór - trzęsienia ziemi obecne przy roztrzaskaniu bardzo mocno zmieniły tutejszy krajobraz. Zaglądał to każdej większej szczeliny jaką zobaczył, licząc na łut szczęścia.

Wiele czasu zajęło mu znalezienie tego jednego, przeklętego diamentu. Górnictwo zdecydowanie nie było jego powołaniem. Kiedy wreszcie w jego łapy trafił połyskujący kruszec, odetchnął z ulgą.
- Wreszcie...- wycedził przez zęby i odleciał z tego nieprzyjemnego miejsca.

z/t -> legowisko.

Rubin, 3 godziny

Przez jakiś czas szybował wysoko nad górami, jakby szukając dogodnego miejsca do wylądowania... i faktycznie, gdy tylko wypatrzył jakieś nieco mniej strome zbocze od pozostałych - wylądował. A w jakim celu w ogóle przybył do tego miejsca? Oczywiście zamierzał poszukać sobie jakichś nowych błyskotek do swych zbiorów! Jak każdy szanujący, porządny smok! ...to nie była obsesja, ale mimo wszystko jakoś nigdy nie potrafił wyzbyć się z siebie tego naturalnego pragnienia posiadania klejnotów.
Złożył skrzydła i zaczął powoli przechadzać się po zboczu góry, zaglądając w najróżniejsze zakamarki, a gdy trzeba to i odgarniając jakieś kamienie oraz pozbywając się ziemi, gdy myślał, że coś w danym miejscu może znaleźć... czasami wydawało mu się, że coś błyszczy, jednak były to tylko jakieś bardziej gładkie kamienie, które odbijały światło. Niech to.
W każdym razie nie przerywał poszukiwań - wiedział w końcu, że żeby znaleźć jakiś kamień szlachetny, to jednak trzeba się trochę natrudzić, a sukces i tak nie był gwarantowany.

W końcu jeden błysk wydał mu się być inny od reszty... posiadający w sobie nutkę szkarłatu. Dopadł do niego pośpiesznie - a pośpiech stąd, że już zdążył się zirytować swoimi poszukiwaniami, które chyba trwały już kilka dobrych godzin. Albo czas mu się dłużył...
W każdym razie odgarnął ziemię i skałki, a następnie zabrał się za ostrożne wydłubywanie rubinu pazurem. Gdy już go dorwał, to złapał go w łapsko, rozłożył skrzydła i odleciał, by ułożyć go wraz z innymi klejnotami w swym leżu. A niestety był to kawałek drogi...

zt

Szafir, 3 godziny

Dzisiaj znowu tutaj przybył, tradycyjnie na skrzydłach - bo skoro udało mu się znaleźć tu ostatnio rubin, to na pewno było ich tutaj więcej! A być może nie tylko rubinów, a także innych błyskotek. Klejnoty, klejnoty...
Wylądował na zboczu góry, tym razem w kompletnie innym miejscu, bo nie widział sensu w przeszukiwaniu miejsca, które już przeczesywał dzień temu. Obrał podobną strategię - bo w sumie co miał innego zrobić - z przechadzaniem się, wypatrywaniem, odgarnianiem kamieni na bok, lekkiego podkopywania... a przede wszystkim wypatrywania znajomych, tak nęcących go błysków. Potrzebował więcej klejnotów do swego zbioru. Znacznie więcej. A także monet... tylko czy aby na pewno chciał wybierać się później do Śmiertelnych, by je zdobyć?

Tym razem dostrzegł błysk innej barwy, niebieskiej - czyżby to było to, czego szukał? Machnął zamaszyście ogonem i zbliżył się do źródła blasku. Zabrał się za wykopywanie ziemi znajdujące się wokół drobnego szafiru, a następnie ostrożnie wyciągnął go stamtąd dwoma pazurami, tak jak zrobił ostatnim to ostatnim razem z inną błyskotką.
Szczerze mówiąc to myślał, że ma do tego więcej cierpliwości... A te poszukiwania zaczęły już powoli wypełniać go irytacją. Tyle godzin wśród skał! Aż fioletowe i czerwone iskry poszły mu nosem.
Objął swoją wielką łapą klejnot, a następnie wzniósł się w powietrze, by opuścić górskie tereny.

zt

// Ruda Miedzi, 3 h

Całe szczęście, że te góry nie znajdowały się zbyt daleko od jej stałego legowiska. Gorzej, że grzebanie w poszukiwaniu Rudy Miedzi mogło być co najmniej tak nieprzyjemne, jak niedawne przeczesywanie pustyni w celu uzyskania Złotego Piasku. Mogłaby, rzecz jasna, machnąć na wszystko skrzydłem i zarzucić całą męczarnię, jaką było mozolne gromadzenie składników potrzebnych do wytworzenia Amuletu; jednak zdobyła już Rybią Łuskę i Złoty Piasek, głupio byłoby więc, gdyby cały ten wysiłek poszedł na marne.
Wylądowała, mentalnie przygotowując się na kilka ciężkich i niezbyt przyjemnych godzin, po czym zabrała się do czynu. Zaglądała w każdą dziurę, przegrzebując skrzydłami zwały kamieni, modląc się w duchu do Rady Równowagi o to, żeby Ruda znalazła się w miarę szybko.

Wreszcie, po kilku godzinach poszukiwań, odnalazła to, po co tu przyfrunęła. Wygrzebała spomiędzy kamieni poszukiwany surowiec i chwyciła go w pysk, tryumfalnie odhaczając trzeci z czterech potrzebnych jej Składników.
Przed odlotem zawiesiła jeszcze pełne żalu spojrzenie na wszystkich tych górskich ścieżkach kryjących zapewne tyle lśniących błękitem szafirów, krwistoczerwonych rubinów czy innych kamieni szlachetnych...
Starając się nie myśleć o tym, jakie cudeńka zostawiała właśnie za sobą, rozłożyła umięśnione skrzydła i skierowała się ku swemu legowisku.

//zt