Beliar

Na arenę przybył właśnie kolejny smok, tym razem czarny niczym otchłań. Postanowił, że chce zmierzyć się z bestią poziomu łatwego, tak na rozgrzewkę. Wkroczył więc na arenę otoczoną lawą, aby czekać na to co zostanie wezwane. Padło na... Dzikożubra, kawał bydła, którego wielkie kły lśniły z oddali. Ten samiec wyglądał na wyjątkowo dorodnego osobnika, ale jego oczy były w złym stanie - najprawdopodobniej miał gorszy wzrok. Bestia twardo stała w miejscu, nie podchodząc do jaszczura.

Dzikożubr - Statytyki:

Przez moment przyglądał się wielkiemu zwierzęciu, zastanawiając się nad taktyką. Oczywiście wzbicie się w powietrze w przypadku walki z przeciwnikami, którzy nie posiadali skrzydeł zawsze (lub prawie zawsze) było przewagą. Chociaż to tutaj wielkie bydlę miało coś z oczami i można by wykorzystać ten fakt w inny sposób... Pokombinować, zmylić...
Beliar wykrzywił nieco pysk. Nie, może za moment. Zły wzrok tak czy inaczej zapewne będzie wadzić bestii, a on chociaż będzie miał dłuższy moment na obejrzenie przeciwnika. Z góry.
Czarny smok nie zbliżał się jeszcze, za to rozłożył skrzydła i wzbił się w powietrze - na tyle wysoko, że gdyby dzikożubr stwierdził, że jednak chce się ruszyć, to nie mógłby go dosięgnąć.

Smok zbadał przeciwnika z oddali, nie mając zamiaru od razu się na niego rzucać - zdecydował, że znacznie lepiej będzie po prostu wzlecieć w górę. Gdy tylko rozłożył skrzydła, Dzikożubr najwidoczniej dostrzegł ruch i gwałtownie ruszył przed siebie. Pomimo dużego impetu nie zdążył jednak dobiec do smoka zanim ten wzleciał w górę i zniknął z pola rażenia. Bestia w w irytacji zaryła kopytem o ziemię i odbiegła nieco w bok aby nie mieć gada nad sobą - postura Dzikożubra bowiem nie pozwalała mu na spojrzenie w niebo, jak to bywało u świniowatych.

Beliar
Zdrów

Dzikożubr
Zdrów

Grunt to nie dać się zahaczyć tym wielkim kłom.
Dzikożubr był gwałtowny, ale to nic dziwnego - Beliar gdyby był dzikożubrem (nawet tak wielkim) na pewno nie zachowywałby się spokojnie w towarzystwie smoka. Beliar zawsze obserwował i kalkulował, gdy pozwalały mu na to okoliczności - nawet w przypadkach, gdy miał znaczną przewagę, bo lepiej było zawsze uniknąć ran, ba, nawet zadrapań! Co prawda szanse na komplikacje przy drobnych zranieniach były niemalże znikome, jednak po co kusić los? Zresztą nawet lekkie pieczenie do przyjemnych nie należało.
Choć w tym przypadku rana na pewno nie należałaby do "drobnych".
W każdym razie czarny smok postanowił zrobić okrążenie nad bestią i rozchylić pysk, ukazując kłębiące się w nim jaskrawe czerwone i fioletowe pioruny - swoje zionięcie wycelował oczywiście w stronę wielkiego stworzenia.

Szybujący nad ofiarą smok miał znaczną przewagę nad stąpającym po ziemi stworzeniem. Chociaż Dzikożubr wzroku nie miał najlepszego, dostrzegł iskrzące błyskawice w pysku gada, które po chwili wystrzeliły w jego stronę. Z pewnością wyglądało to bardzo spektakularnie, ale skaczące jak szalone elektryczne wicie nie były zbyt celne z tak dużej odległości. Stwór miał spore szczęście gdyż rozwidlone błyskawice przemknęły wokół niego, zostawiając jedynie po sobie kurz. Chociaż Dzikożubr nie odniósł żadnych obrażeń, to był nieco zdezorientowany i wystraszony błyskami.

Beliar
Zdrów

Dzikożubr
Zdrów

Mógł spróbować ponowić atak, co możliwe, że był zrobił, zamiast zlatywać na dół - często wolał wybierać dłuższą, ale ostrożniejszą drogę do sukcesu. Jednak nie tym razem - tym razem chciał bowiem skorzystać z okazji, z faktu, że zwierz został wystraszony i zdezorientowany. A także skorzystać ze swej masy - co prawda dzikożubr był wielki, ale Beliar i tak ostatecznie zdecydował się wykorzystać swoją siłę. Był tu w końcu by trenować... i chyba tym razem wolał robić to w "czysto" fizyczny sposób - by zadbać o mięśnie! - a nie ćwiczyć celność i taktykę ziania. A już zwłaszcza, gdy nadarzyła się okazja.
Zapikował w dół z nadzieją, że uderzy w plecy dzikożubra - chciał zatopić w jego grzbiecie pazury i zębiska, uczepić się go. I przy okazji wciąż mieć na oku te paskudnie niebezpieczne kły.

Beliar porzucił bawienie się swoim zionięciem i postanowił użyć swej brutalnej siły. Podleciał więc do zdezorientowanego zwierza, chcąc zatopić w nim swoje pazury. Jak chciał, tak tez zrobił, jego szpony zatopiły się w grzbiecie stwora, jednakże nie na długo, gdyż ten gwałtownym wierzgnięciem wyrwał się z nich - przy okazji bardziej się raniąc. Z pazurów smoka skapywała obficie krew, podobnie jak i ze grzbietu Dzikożubra. Smok przez nagłe szarpnięcie napastnika stracił równowagę w powietrzu i musiał wylądować na ziemi. Zwierz wydał z siebie ryk ból i obrócił się przodem do Beliara, grożąc mu swoimi kłami. Po chwili przypuścił na niego szarżę, jednakże przez ból jego atak nie był dostatecznie celny i czarnołuski bez problemu go uniknął.

Beliar
Zdrów

Dzikożubr
1x Rana głęboka (głębokie, liczne rany kłuto-szarpane na grzbiecie, obficie krwawiące, ból)

Smok nie utrzymał się długo na grzbiecie przerośniętej bestii, jednak efekt był jak najbardziej zadowalający. Gdyby Beliar nie był taką zimną gadziną, to może nawet byłoby mu szkoda niedowidzącego, krwawiącego stworzenia.
Wylądował z głośnym tąpnięciem, po czym w porę wykonał unik. Z jego nozdrzy buchnęły iskierki, gdy wypuścił głośno powietrze nosem, jakby w determinacji, a spojrzenie czerwonych oczysk przybrało nieco dziki wyraz. Nie miał zamiaru jednak dawać dzikożubrowi chwili wytchnienia, chciał wykorzystać niecelny atak stworzenia, momentum - obrócił się gwałtownie, celując swym ogonem zakończonym nieco zakrzywionymi kolcami prosto w cielsko przeciwnika.

Smok postanowił być bezlitosny dla swojego przeciwnika, toteż gdy minął się on, gad wykorzystał swój ogon aby zadać Dzikożubrowi kolejny cios. Wykonany od tyłu, celnie, podciął tylne kończyny zwierzęciu, doprowadzając do jego upadku. Stwór był rozpędzony, toteż upadek był dosyć bolesny i biedak poturbował się, robiąc kilka fikołków zanim zatrzymał się w miejscu, leżąc na boku. Jako, że było to bardzo masywne zwierzę, podniesienie się na równe nogi nieco mu zajęło. Beliar był na zwycięskiej pozycji i miał dużą przewagę nad oponentem.

Beliar
Zdrów

Dzikożubr
1x Rana głęboka (głębokie, liczne rany kłuto-szarpane na grzbiecie, obficie krwawiące, ból)
1x Rana średnia (dotkliwe poturbowanie wynikające z upadku)

No cóż, tak prawdopodnie powoli kończył się żywot tego (biednego) dzikożubra. Nieźle poturbowany, krwawiący... i stracił równowagę! Przekoziołkowanie tak wielkiej bestii na pewno było... całkiem spektakularne, choć smok na pewno nie oceniał tego w tym i tym podobnych aspektach. Zerwał się za to i popędził szybko w stronę zwierza, nie chcąc dać mu czasu na pewne stanięcie na nogach.
"Ma już nigdy nie wstać z tej ziemi".
Chciał naskoczyć zwierzowi na bok - by nie pozwolić mu na odzyskanie pełnej równowagi... a dokładniej - zamierzał z powrotem go powalić i, używając swej całej masy ciała i pazurów, by się go przytrzymać, także nie pozwolić mu wstać po tym zderzeniu. Ta taktyka mogła mocno przypominać to, jak atakują raptory - jednak to była wersja XXL.

Smok nie miał zamiaru swej ofierze okazać łaski. Doskoczył do Dzikożubra i przygniótł go swoim cielskiem. Chociaż zwierz był masywny, to jednak ciężar wielkiego jaszczura był dla niego czymś nie do sforsowania.

To już koniec walki. Beliar za pokonanie przeciwnika otrzymuje 5 PD oraz 1x Skórę. Smok wyszedł z potyczki bez szwanku!