Ukryte Kocie Ścieżki...

Podczas treningu, kilka lat przed przystąpieniem do Rytuału Przejścia, Daenei zorientowała się nagle, że nie wie, gdzie jest. Dotarła tak daleko od polany swojej Mistrzyni - w okolicę zupełnie dla siebie obcą.
Nagle, gdzieś spomiędzy drzew, zerwało się stado ptaków, a wtedy do jej uszu dobiegło delikatne podzwanianie. Gdy spojrzała w tamtą stronę, jej wzrok przykuło prześwitujące pomiędzy umierającymi drzewami złoto. Zaintrygowana podeszła bliżej i wówczas rozpostarł się przed jej oczami niewielki zagajnik, otoczony kręgiem kolczastych krzewów.
Była to zaledwie grupka drzew o omszałych pniach, niewiele grubszych od zwyczajnego iglaka, lecz kocica przez długi czas wpatrywała się w nie jak zaklęta.
Z początku wydawało jej się, że zamiast liści, gałęzie pokrywa chmura złotych blaszek. Jednak były to tylko refleksy tej niewielkiej ilości światła, która docierała w to miejsce. Po chwili gałęzie znieruchomiały i podzwanianie umilkło.
Podczas badania tego niezwykłego miejsca, znalazła kilka niewielkich, suchych dziupli - idealnych na przechowywanie ziół i skarbów. Niczym zaklęta, spacerowała po gałęziach, wsłuchana w cichutką muzykę stwardniałych liści. Dzięki ich kolorystyce, dla potencjalnego obserwatora stawała się niewidoczna. Zarówno poprzecinany złotymi pręgami ogon, jak i bursztynowe oczy wtapiały się, wraz z futrem, w otoczenie.
Było to miejsce stworzone dla niej. Cichy przystanek na Ukrytych Kocich Ścieżkach.

(zdjęcie +/- poglądowe, dla pokazania kontrastu)