Odbicie Jaj Feniksów - II Etap

Strażnicy zdobyli jedno z trzech jaj feniksów. Kiedy udali się oni do Ołtarzy Rady, ta poinformowała ich o karawanie ludzi, która transportuje dwa pozostałe jaja na Wędrujących Wyspach. Trzeba odbić jaja zanim transport dotrze do celu - jednego z miast Ludzi. Trzeba jednak być ostrożnym, gdyż karawana jest obstawiona zbrojnymi Caleries Skyborn, która zapewne zleciła zdobycie jaj.
Gargulciątka Rady wskazują niezbyt dokładne położenie karawany, która przemierza lasy nieopodal gór. Nie wiadomo jakie ma miejsce docelowe.

Gargulciątka były szybkie i zwinne. Bez problemu pokonały odległość, dzielącą Kraniec Półksiężyca od Wysp. Jednak dla Daenei, która nigdy wcześniej nie zapuszczała się dalej niż krawędzie dwóch większych lądów, lewitacja przez otchłań była doświadczeniem nowym i dość ekscytującym. Wiedziała, że jeśli się zmęczy i przystanie, lub straci świadomość - będzie to oznaczało koniec jej egzystencji. A mimo to nie mogła się powstrzymywać, by raz na jakiś czas nie zerknąć w mroczną, nieruchomą pustkę pod sobą.
Rozwinęła pełną prędkość, na jaką tylko było stać jej łapy, i niczym porywisty wiatr, mknęła ku majaczącym przed nią lądom.
Maleńkie stwory doprowadziły ją wreszcie do niedużej polany pośrodku gęstego lasu. Kocica wylądowała lekko na ziemi i rozejrzała się.
Mimo, iż pośród drzew czuła się doskonale, to miejsce emanowało dziwną, obcą aurą, która dotykała jej zmysłów i przyprawiała o dreszcze. Legendarne miejsce, gdzie przed pięciuset laty stanął Portal...
Teraz Strażnicy mieli do wypełnienia misję, której wynik mógł zaważyć na istnieniu tych, którzy ocaleli.
Poderwała się z ziemi i wystrzeliła w górę. Jednak pomiędzy drzewami nie dostrzegła nic, co mogłoby wskazywać na położenie karawany. Zniecierpliwiona wysiliła zmysły, usiłując wyszukać ślady zmian w aurze tego miejsca...

Gargulciątka zaprowadziły go spod Ołtarza na Kolcowzgórzu aż tutaj, na tereny Wędrujących Wysp.  Nie wskazały dokładnie położenia karawany i właściwie Hati nie zamierzał szukać jej, a przynajmniej nie od razu. Skupił się na odnalezieniu innych Strażników, których na pewno Rada posłała tutaj tak jak jego. Już przy pierwszej wyprawie miał sobie trochę za złe, że dużo było postawione na losowym przypadku. Nie działali skoordynowanie, każdy wleciał do groty i działał w zależności od zastanych okoliczności. To, że w ogóle udało się pozyskać jajo było dziełem szczęśliwego trafu, który akurat wtedy im dopisał. Tym razem sprawa była znacznie bardziej złożona. Nie mogli ot tak rzucić się na karawanę, potrzebny był plan i jakaś podstawowa współpraca między nimi. To zadanie może się okazać wyjątkowo trudne, zważywszy na różne temperamenty i stopień zaangażowania Strażników. Nie zdziwi się, jeśli zostanie kompletnie zlekceważony, ale wolał chociaż spróbować porozmawiać.
Felinkad rozpoczął swoje poszukiwania pozostałych Strażników od zbadania od okolicy z nieba. Dlatego też wyzwolił się z materialnej formy, by móc wznieść się ponad korony drzew. Błękitny tygrysi duch obsypany konstelacjami pobłyskującymi na jego astralnym ciele zaczął się rozglądać i dosyć szybko spostrzegł Felikadkę, która wcześniej wpadła do groty, gdy uciekał z jajem Feniksa.
- Witaj, mam na imię  Hati - zwrócił się do niej, podlatując bliżej. - Spotkaliśmy się w dość trudnej chwili, nie miałem wówczas szansy podziękować ci za pomoc tam w legowisku Feniksów - delikatnie skłonił się przed nieznajomą w podziękowaniu. - Myślałem, że tym razem powinniśmy wpierw obmyślić jakiś plan działania zanim spróbujmy odbić jaja. Z ludźmi może być trudniej z Feniksami. Nie widziałaś może innych Strażników zmierzających w te strony?

Astralna Forma 1/3

No, było to dalej niż się na to przygotowywał. Niby lot to nic takiego, z jego wytrzymałością, ale żeby aż na Wędrujące Wyspy? To, jak ludzie mogli w ogóle zdobyć te jaja to już pozostawiał bez komentarza, przecież nie będzie o to wypytywać Rady. Nie było za bardzo na to czasu.
Pojęcia nie miał gdzie dokładnie się znajdował, ani gdzie jest ta cała karawana. Czuł wprawdzie w kościach, że to nie będzie takie proste odebrać jaja feniksów ludziom, ale też planowanie jakoś mu nie wychodziło. Ot, łatwiej polecieć, coś podpalić i już. Toteż wyjątkowo niechętnie zniżył się do lądowania pomiędzy drzewami, chociaż nim w ogóle do tego doszło dostrzegł jakby dwa stworzenia w oddali. Koty? Te magiczne? No świetnie.
Wywrócił oczami i chcąc pozostać niezauważonym, wylądował między drzewami, chcąc przeczesać okolicę z dołu. Może tego całego lasu nie podpali.. przypadkiem.

Musiał przelecieć niezły kawałek za tymi całymi gargulciątkami, ale można powiedzieć, że już przywykł do takich podróży - w końcu podróżował regularnie pomiędzy Fragmentami Zaświatu. Głównie w poszukiwaniu błyskotek lub... robienia innych rzeczy, jeśli go naszło.
Gargulciątka podprowadziły go do jakiegoś, gdzie też Beliar wylądował - pomiędzy drzewami, uważając, by nie zahaczyć o coś skrzydłem. W takim razie wyglądało na to, że gdzieś w tych okolicach znajdowała się karawana. Albo dopiero będzie się znajdowała? ...ewentualnie te całe stworzonka były zawodne. W każdym razie smok przeszedł się kawałek, a niebawem dostrzegł dwa felinkady znajdujące się pomiędzy drzewami - pamiętał je, choć przy niedawnej akcji zdobywania jaja jakoś nie przykuwał do nich... szczególnej uwagi. Ukrywającego się smoka nie byłby pewnie w stanie dostrzec nawet, gdyby się przypatrywał - odległość robiła swoje, a sam w końcu nadszedł z przeciwnej strony.
Wciągnął głęboko powietrze przez nos, jakby w zniecierpliwieniu, lekkiej irytacji, a następnie wypuścił je głośno - aż iskierki posypały mu się z nozdrzy! Powodem tego była chwila intensywnego zastanawiania się - podejść czy odwrócić się do nich zadkiem?
Wciąż był... nieco... ciekaw o co chodziło z tymi jajami feniksów, a także wypatrzył w tej misji okazję na zmasakrowanie i ograbienie ludzi, jednakże... możliwym było, że przydałaby się jakaś dywersja.
Dlatego też ostatecznie postanowił się zbliżyć do felinkadów - wciąż nie za blisko, ale by stanąć pod nimi w swej pełnej okazałości - i omieść je spojrzeniem, nie przerywając im rozmowy.

// Zastanawiam się, czy Felinkady widzą siebie nawzajem w astralnych formach xd Przyjmuję, że tak, lub że Hati przyjął formę materialną kiedy się do niej odezwał xd Btw. Zmieniam kolor wypowiedzi, żeby były czytelniejsze. Mam nadzieję, że nikomu nie kradnę originu, jak coś to mówcie

Kocica wysilała swoje zmysły do granic możliwości, aż straciła poczucie miejsca i czasu, jednak nigdzie nie mogła znaleźć śladu karawany. Nic więc dziwnego, że na lekki podmuch chłodu i dźwięk głosu Tygrysa drgnęła.
- Witaj - skinęła głową. - Fakt, to ty śmigałeś z jajem przez jaskinię! - W bursztynowych oczach zabłysły iskry wesołości.
W istocie, przeciw ludzkiej inteligencji i nieprzewidywalności mogli coś zdziałać jedynie współpracą i dobrym planem. Zmienienie połowy i tak umierającego lasu w kompletną ruinę z pewnością nie wpisywało się ani w ich zadanie, ani też w żadną z idei Strażników. No... Nie wszystkich Strażników.
- Jestem Daenei. W gnieździe nie było specjalnie czasu na uprzejmości, ale cieszę się, że udało ci się uciec. Jedno jajo z głowy... Pora na następne.
Rozejrzała się bezradnie, jakby na potwierdzenie swoich słów. W międzyczasie kątem oka dostrzegła znajomy cień...
Nagle przyszła jej do głowy myśl: Ona nie była alfą i omegą, jeśli chodziło o intuicję i umiejętność śledzenia aur... Hati wydawał się pod tym względem bardziej dostosowany.
- Wylądujmy - odezwała się. - Nie powinniśmy wystawiać się jak na talerzu...

Miejsce do którego zostaliście zesłani nie wyróżniało się niczym niezwykłym - tutejszy las był iglasty, chociaż gdzieniegdzie dało się przyuważyć drzewa liściaste. Niemniej ze względu na to, że iglaki korony miały wysoko, widoczność runa leśnego była bardzo dobra. To miało swoje zalety jak i wady, chociaż dla was akurat była to wada, utrudniająca zakradnięcie się do karawany.
Właśnie, gdzie był wasz cel? Niektórzy z was, przy pomocy swoich zmysłów, wyczuli wasz cel - Hati i Verethir usłyszeli stukot końskich kopyt, który niósł się echem po lesie. Trudno było stwierdzić jak daleko karawana była od was, nie widzieliście jej także na horyzoncie. Nie wiadomo też jak bardzo była zabezpieczona - a zważywszy na swój cenny ładunek na pewno nie chronili jej chłopi z widłami. Mieliście trochę czasu na wymyślenie planu, może jakaś zasadzka, a może pójdziecie na żywioł?

Kolejny post 9.05 około godz. 20. Do tego czasu możecie pisać tyle postów ile chcecie.

Gdzieniegdzie słyszał trzepot skrzydeł, albo urywki rozmowy, jednak nie to było najważniejsze. Spodziewał się że przybędzie więcej Strażników, w końcu to nie była taka zwyczajna misja. Niemniej nie oczekiwał od ludzi jakiś większych problemów.. może oceniał ich zbyt szybko, ale w końcu to nie były orki czy magiczne bestie. Jaki to problem ich zabić i odebrać łup?
Nie był najmądrzejszy ani też bardzo bystry, ale stukotu kopyt nie da się z niczym innym pomylić.. no, może poza ich źródłem, ale teraz musiały być to zwykłe konie. Chyba lepiej mu będzie szukać skąd odgłos dochodził z dołu, ale co z resztą? Nie widziała mu się współpraca z sierściuchami, ale czy miał jakieś inne wyjście.
Wspiął się po najbliższym drzewie, żeby było mu łatwiej się dostać ponad korony drzew bez otwierania skrzydeł, i dopiero tam już samodzielnie wyleciał. Rozejrzał się za wcześniej widzianymi (średnio bo średnio) kotami, jeszcze zwracając uwagę na kolejnego smoka. No, dwa smoki i dwa koty, może nie będzie to tak tragiczne.
- Będziecie tu tak lewitować? Ta karawana chyba nie jest tak strasznie daleko, z dołu wyraźnie ją było słychać. - oznajmił pewnie coś oczywistego, ale kto tam wie. Nie był pewny czy oni też to słyszeli będąc tam na górze. - Zresztą, macie jakiś plan co do odbicia jaj czy improwizujemy?

Na dźwięk głosu smoka, Daenei szybko spojrzała w dół. Prawda, nie miała jakichś wybitnie rozwiniętych zmysłów, lecz żeby na tle lasu nie zauważyć smoka o łuskach w kolorach zachodzącego słońca? Aura Domeny Zniszczenia biła z błękitnych oczu na kilometr...
Skrzywiła się.
Może ludzie nie byli jacyś wybitnie bystrzy, ale też na pewno nie głupi. I z całą pewnością wiedzieli, że według wszelkich praw natury nie powinni mieć tych jaj.
- Improwizacja przeciwko uzbrojonym ludziom, którzy eskortują dwa rzadkie artefakty? - zapytała sceptycznie, zniżając lot. - Jeśli chcesz po prostu zniszczyć ich i wszystko wokół, to mogłabym ci nawet pomóc. Wiatr potrafi zdziałać cuda w połączeniu z mocami zniszczenia. Z tym, że jeśli ludzie przypadkiem mają broń choć odrobinę potężniejszą od zwykłego łuku, to ja mam większe szanse na uniknięcie pocisku...
Urwała w momencie, kiedy jej łapy bezszelestnie dotknęły ziemi. W milczeniu podeszła do Strażnika. Widać było, że nad czymś się zastanawia.
- Z drugiej strony uważam, że właśnie improwizacja to coś, co może nas uratować... Pod warunkiem, że nie rozbiegniemy się jak rozbawione kocięta. Wydajesz się ich słyszeć, kiedy ja nie słyszę nic. Byłbyś w stanie określić, ilu ich jest i jak ciężko są uzbrojeni? Ilu mają strzelców? Czy wiozą coś ciężkiego?

Spojrzał na wyjątkowo rozmownego Felikanda, i chociaż przez jej niematerialność nie mógł określić z jakiej domeny mogła się urwać, to chyba nie problem był stwierdzić że nie należała do Zniszczenia. Ot, za bardzo.. oschła w osądach. I nie przekonana do jego improwizowania, meh.
- No wiesz, ludziom by się takie wyjście, i destrukcja, nie podobało.. jajom może bardziej. One to chyba potrzebują tyle ciepła, a mamy je przynieść żywe, zgaduję. - wypuścił dym z nosa, robiąc pauzę. -
Gdyby mi się chciało to wszystko podpalić to bym się nie fatygował by z wami jeszcze wymyślić jakiś plan. Ale by się ludzie za szybko połapali że coś jest nie tak.
Zniżył łeb, przyglądając się kocicy, po czym ponownie go uniósł.
- Nic, tylko stukot kopyt. Nawet nie z dokładnego miejsca, ale roznosił się wyraźnie po lesie. Wiesz, równie dobrze cała zgraia może się poruszać konno. Albo na karawanie. Albo część na koniach, a druga w locie na jakiś gryfach. Jają mogą być na karawanie, a ludzie to już inna historia. - uniósł łapę gestykulując, jakby zirytowany. Chętnie przeszedłby już do działania, ale w takiej sytuacji jego ogień za dużo nie zdziała.. albo zdziała ale nie tak jak trzeba.

Może i był ogromnym smoczyskiem, ale wciąż musiał zadzierać łeb, a co większe drzewa przysłaniały mu nieco widok. Las dla smoka na pewno nie był najwygodniejszym miejscem do przebywania. Nawet zaczął zastanawiać się, by nie zbliżyć się bardziej - wspiąć na drzewo (o ile któręś z nich wytrzymałoby jego ciężar... w końcu niezłe bydlę z niego było) lub z powrotem wznieść w powietrze. Po chwili wychwycił spojrzeniem kolejnego smoka i postanowił chwilę poczekać na rozwój wydarzeń, sam póki co nie biorąc udziału... w socjalizowaniu się czy co tam robili. Choć wypadałoby zaraz się dowiedzieć, czy pozostali mieli jakiś plan. Urgh.
Po pewnym czasie ktoś zniżył lot, a następnie wylądował. Była to drobniejsza kotka. A wraz z nią rozmowę prowadził inny smok. Beliar postanowił zbliżyć się nieco, a po kilku momentach przysłuchiwania się wtrącił bezceremonialnie:
- Zdobycie większej ilości informacji ułatwiłoby planowanie. Wyślijcie kogoś na zwiady. - rzucił bezbarwnie, posyłając falinkadowi dość wymowne spojrzenie, bo... była najmniejsza i prawdopodobnie dzięki temu też najzwinniejsza. Jeszcze ważną kwestią było to, czy potrafiła się skradać - choć zawsze mogła użyć swej rasowej mocy, by choć częściowo zatuszować brak umiejętności.
Dodatkowa wiedza zapewne przydałaby się zarówno przy ataku jak i obronie, gdyby to jednak ludzie ich zaskoczyli pierwsi.

//Jak coś to Hati jest w formie niematerialnej, Dae widać jak na dłoni xd Przynajmniej na razie...

Zrozumiała spojrzenie stalowo-szarego smoka, który teraz podszedł na tyle blisko, aby mogła go rozpoznać. Jego także było już jej dane spotkać. Nie umknęła jej też niechęć, z jaką obydwa smoki odnosiły się do współpracy. Jej wąsy uniosły się lekko, jakby chciała stłumić lekki uśmiech. Ład, Zniszczenie, Natura i Pustka - ot, specyficzne warunki pracy.
Pokiwała głową.
- Spróbuję się zakraść i zobaczyć, z czym mamy do czynienia. Jeśli mówisz, że są niedaleko, - zwróciła się do mniejszego smoka - cóż, jeśli wskazałbyś mi drogę, nie powinnam mieć problemów ze znalezieniem ich. Wtedy będziemy mogli zdecydować. Dobrze byłoby też wiedzieć, do czego ludziom te jaja i skąd je wzięli - dodała jakby do samej siebie.

Ku zadowoleniu tygrysiego Felinkada do rozmowy dołączyły również smoki. Gdy każdy kolejno zabierał głos, on mimowolnie przyglądał się im aurom, by nieco poznać, jakie siły mają do dyspozycji. Był w stanie przypisać kolejno najpierw Daenai do domeny Natury, czerwonołuskiego do Zniszczenia, a czarnego gada do Pustki. To bardzo dobrze się składało, mieli po jednym przedstawicielu każdej domeny, z tak zrównoważonym składem otwierało się wiele możliwości dla nich.
- Tak, najpierw należy poznać dokładne położenie karawany oraz jej skład - w końcu odezwał się. - Możemy się podzielić na razie na dwie grupy. Wy smoki, moglibyście udać się na powietrzny patrol, z góry będziecie w stanie ocenić ich liczebność, a my możemy podejść ich od strony lasu. Spróbujemy przyjrzeć się dokładnie, gdzie mogą znajdować się jaja i jak są chronione - widział, że serwalowa Felinkadka doskonale odnajdywała się w powietrzu, jednak jej zwinność równie dobrze może być wykorzystana na ziemi. Smoki natomiast w jego mniemaniu były zbyt wielkie, a tym samym łatwe do spostrzeżenia, nawet jeśli jeden z nich potrafił władać magią ciemności, nie byłoby to zbyt subtelne działanie w tych okolicznościach. Lepiej mieć ich na niebie, tam zdecydowanie mniej wzbudzą podejrzeń.    
- Następnie, gdy już zbierzemy potrzebne informacje o karawanie, powinniśmy spotkać się jeszcze raz i ustalić plan działania.
Nie miał ochoty gdybać, dopóki nie będzie wiedział, z czym się mierzy.

Astralna Forma 2/3

Każdy kolejno zaczął zabierać głos, dokładając coś od siebie bądź dopytując. Na pytanie kocicy nie miał jednak jak odpowiedzieć - hałas roznosił się po lesie tak, że ciężko było mu określić z której dokładnie strony nadchodził. Ba, może go tu nawet nie było i cała ta sytuacja była tylko zbiorową halucynacją... ale to było już tak abstrakcyjne, że nawet się nad tym nie zastanawiał.
- Mój ogień może być zdradliwy w głębi lasu, patrol z góry wydaje się być lepszym wyjście. Gorzej, jak ludzie też wpadli na pomysł pilnowania karawany z powietrza.. a rozdzielenie się w takim momencie może zakończyć się naszym pojmaniem. - podrapał się po pysku. - No, ale nikt nie mówił że będzie łatwo czy bezpiecznie.
No on w odróżnianie aur za dobry nie był, ale kocica była pewnie od Natury.. a czarny smok z Pustki.
- Nawet ja nie wiem po co Radzie te jaja, ale chyba w lepszym celu niż jaki mają ludzie. Wolę potem nie oglądać jak dwunogi ujeżdżają feniksy.

// niestety już nie wyrobię z kolejnym odpisem do 20/odpisu MG, z góry przepraszam ://

- A więc co do jednego jesteśmy wszyscy zgodni - odrzekła Daenei - Potrzebujemy więcej informacji. Obawiam się jednak, że posłanie w niebo was, smoków, będzie jak oficjalne wysłanie ostrzeżenia, że zamierzamy zaatakować. Z pewnością są blisko, lecz gdy byliśmy w górze, nie widzieliśmy świateł ani ruchu, a więc potrafią się ukryć. Nie chcę myśleć, co by było, gdyby to oni zauważyli nas pierwsi. O ile już się tak nie stało. - odruchowo skierowała uszy w tył, lecz przecież bardziej wyczuleni Strażnicy zareagowaliby, gdyby coś było nie tak.
- Na razie musimy określić, gdzie są i w którą stronę zmierzają, lecz powinniśmy unikać wzbijania się w niebo.
Umilkła i wbiła wzrok w ziemię. Przez moment milczała, a kiedy znów się odezwała, w jej głosie było dużo wahania.
- Mamy mało czasu, a zapewne obstawa jest liczna. Lecz gdyby udało nam się ustalić tylko kierunek, w jakim musimy się udać... Rozdzieleni, przeszukiwalibyśmy terytorium, zacieśniając pętle, aż któreś wreszcie zauważyłoby karawanę. Wtedy dałoby znak innym. Bez ukrywania, że tam jest. Wtedy reszta odpowiedziałaby znakami, i ruszyła w tym kierunku. I, cóż... Miejmy nadzieję, że ludzie rozproszą się, lub udadzą grupami w kierunku sygnałów. Rozproszonych nietrudno będzie wywieść w pole, a w razie czego pokonać. Jeśli zaś pozostaną w grupie i będą szykować się do obrony... Jest nas czworo... - Przesunęła wzrokiem po Strażnikach, zebranych na polanie. - Wtedy ten z nas, który zauważył karawanę da znak do przegrupowania się. I tak nie damy rady pozostać w ukryciu przez długi czas... Uh, to brzmi jak chaos... - zaśmiała się - Ale chaos może być dla nas zbawienny.
Odetchnęła głęboko, świadoma idiotyzmu własnego planu. Ale zawsze to jakiś początek. Nie mogli marnować już więcej czasu. Kiedy Rada przyznawała zadanie, doskonale wyczuwalna była potrzeba pośpiechu.

Czas był dla was nieubłagany i jak na złość wydawało się jakby akurat teraz przyśpieszył. Kiedy tak naradzaliście się w lesie, usłyszeliście trzepot skrzydeł, całkiem niedaleko. Lepiej było na ten moment skryć się w koronach drzew, chociaż obiekt, który wydawał ten dźwięk raczej i tak by was nie dostrzegł - bo nie byliście na linii jego trasy. Szum raz był głośniejszy, a raz cichszy co jasno wskazywało na to, że nieznany obiekt latający krążył po tej okolicy - patrolował. Czy był to właśnie jeden z ludzi latający na czymś? To by wskazywało na to, że karawana jest coraz bliżej, a nie coraz dalej. Trzeba było działać szybko, a latający obiekt mógł być waszą zgubą lub ratunkiem - zaryzykujecie jednak sprawdzenie co to jest? A może wyeliminujecie go aby było wam łatwiej?
Dźwięk końskich kopyt był już dla wasz wszystkich słyszalny, ale nadal nie mogliście dokładnie sprecyzować jego źródła. Sytuacja jednak zaczynała robić się nerwowa...

Kolejny post 11.05 około godz. 21. Do tego czasu możecie pisać tyle postów ile chcecie. Działania ważne dla wątku proszę podkreślać, będzie mi łatwiej.

Wysłuchiwał kolejno wypowiedzi wszystkich, ich planów, sam milcząc od czasu, gdy sam się odezwał... czyli w sumie niezbyt długo. Przyglądał się uważnie każdemu z osobna z nieodgadnionym wyrazem pyska.
Gdy napłynęły do jego uszu nowe dźwięki, Beliar zmrużył ślepia. Nie zastanawiał się długo, zanim powiedział:
- Zdejmę go.
Tak, można powiedzieć, że czekał na ten moment. Co prawda mógłby wybrać inną taktykę, jednak... można rzec, że łapy go świerzbiły, żeby już zatopić w czymś zębiska i szpony. Już rozkładał skrzydła, choć z premedytacją robił to powoli, by dać pozostałym czas na ewentualną reakcję. Co prawda nie był osobą, która liczyła się jakoś specjalnie ze zdaniem innych - tutaj kierował się bardziej oceną powodzenia misji, gdyby inni Strażnicy zaczęli się jakoś głośniej sprzeciwiać lub próbowali go zatrzymać, gdy ten już wzbił się w powietrze. Wtedy mogłoby się zrobić... mniej ciekawie... albo wręcz przeciwnie - w zależności od gustu.
Choć jednocześnie już układał w myślach plan zapasowy, gdyby innym wybitnie nie spodobały się jego zamiary.

Teraz już także ona sama słyszała wyraźnie odgłosy zbliżającej się karawany a także... łopot skrzydeł?
- No i czas nam się skończył - syknęła wściekle.
Teraz milczący dotąd smoczy Strażnik Pustki nieoczekiwanie podjął inicjatywę i szykował się do ataku. Brzmiało to jak szaleństwo, ale chyba nie mieli wyjścia.
- Racja - rzuciła. - Spróbuj go odciągnąć! A my... - zwróciła się do pozostałych - Proponuję rozdzielić się i otoczyć karawanę z różnych stron. Jedno z nas niech ruszy prosto w ich stronę - niech skupi na sobie ich uwagę. Ja zaatakuję od tyłu i spróbuję dowiedzieć się, gdzie są jaja.
Nie zamierzała tracić czasu. Czy propozycja im się spodoba, czy nie - wiedzieli, co zamierza. Tak wydawało jej się najbardziej sensownie.
Kocica wyprężyła się do skoku, po czym koncentrując całą swoją siłę w łapach wystrzeliła w las. Kierując się źródłami hałasu, zatoczyła dość szerokie koło. Czujnie wypatrywała ludzi pomiędzy drzewami.

Niezależnie od tego, czy pozostali stwierdzą, że lubią nowy plan i się do niego dostosują, czy też nie, Beliar już zamachnął się skrzydłami, by wznieść się w powietrze, a zrobił to zaraz po słowach kotki, nie dając tym samym sobie czasu na wysłuchanie zdania innych. Już i tak się zniecierpliwił - w końcu nie w jego stylu było czekać na zdanie kogokolwiek.
Wzbił się ponad korony drzew, gdy szum znowu stał się głośniejszy, by sprawdzić, co krążyło w okolicy - jego planem było gwałtowne wlecenie w ten ewentualny patrol od dołu, niezależnie od tego, co to była za istota. Liczył na to, że takie zderzenie strąci Śmiertelnego na dół... jeśli tam faktycznie był, czego zapewne nie mógł ustalić, gdy przypuścił atak od dołu.

Patrzył na towarzyszy, jakby chcąc odgadnąć co planują dalej, kiedy stukot zrobił się nagle głośniejszy, i jeszcze nad ich głowami coś przeleciało. No proszę, czyli miał rację! Tak.. częściowo chociaż. Nie, żeby to było coś dobrego, w końcu nie mogli teraz za bardzo polecieć na zwiady, ale przynajmniej co do jednego byli pewni.
Reszta potoczyła się bardzo szybko. Czarny poleciał się rozprawić z tym czymś na górze, a kocica pobiegła w las szukając źródła hałasu.
- Lepiej żeby ci co umieją się ukrywać pozostali na tyłach i upewnili się gdzie są jaja. Ja mogę zwrócić ich uwagę na siebie. - nie bardzo już było do kogo to mówić, ale wypadałoby dać znać co on zrobi, prawda? Felikandy miały te półprzezroczyste formy i lepiej żeby ich użyły na ich korzyść.
Bez zbędnych pytań ruszył w głąb lasu, wsłuchując się w odgłosy kopyt, chcąc najdokładniej określić ich położenie. Poruszał się sprawnie i bez zastanowienia, ale nie biegł.. w końcu gdyby wbiegł prosto na karawanę byłby problem. No i żeby nie wzbudzać wielkich podejrzeń, by nie narażać reszty. Trzymał się jednak drzew, co by nie być całkowicie jak na dłoni, i żeby poudawać że znalazł się tu całkowicie przypadkowo.

Wystarczył jeden odgłos skrzydeł, a cały plan diabli wzięli. Hati westchnął ciężko, nie próbując nawet krzyczeć za nimi. To już było bez sensu. Tylko zwróciłby na nich niepotrzebną uwagę, jeśli jego ryk dotarłby do niepowołanych uszu. Niech sobie atakują, kogo chcą, jeżeli uważają to za stosowne. Przeczucie mówiło mu tylko, że to się skończy, jak z Feniksami - wdadzą się w walkę, a on znowu będzie musiał bawić się w złodzieja wykorzystującego okazję. Co wcale nie było dla niego tak dobrym rozwiązaniem, jakby się mogło wydawać. Hati nie znosił być zdany na innych, a niestety z chwilą, gdy jajo będzie w jego łapie, jego możliwość obrony znacząco spadnie. Miał jeszcze w pamięci to, jak ostatnim razem ten czarny smok z Pustki zawinął się, nie dbając o jego los czy nawet samego jaja. Cóż, jak na kogoś z domeny Ładu przystało, musiał umieć zarządzać chaosem, jaki mógł się lada moment rozpętać. Czy mu się to podobało czy nie.
Tymczasem Hati nie zamierzał zmieniać swojego pierwotnego planu, a wykonać go z żelazną konsekwencją. Pomknął w leśną gęstwinę, a gdy już znalazł się na bezpiecznej wysokości powrócił do swojej materialnej formy, na powrót przywdziewając swoje ciemne, granatowe umaszczenie z rzadka poprzecinane cienkimi błękitnymi pasami oraz od niedawna przyozdobione w konstelacje gwiezdne. Wszystko wskazywało na to, że karawana nie oddalała się, za to zbliżała się w ich stronę, co łatwo można było spostrzec po nabierającym na wyrazistości stukocie kopyt. Felinkad przyczaił się w ciemnościach gęstych zarośli, by móc spokojnie przyjrzeć się strukturze karawany oraz zlokalizować położenie jaj.

Astralna Forma 3/3

//Wybaczcie za brak wczoraj postu, ale w sumie zapomniałem... Zresztą wolałem to zrobić rano aby dokładnie wszystko przeanalizować xD

Beliar

Czarny smok zdecydował, że nie ma zamiaru się patyczkować ze śmiertelnymi i po prostu wyleciał ponad las gdy tylko trzepot skrzydeł okazał się głośniejszy. Gdy to zrobił, ujrzał przed sobą tylko jednego gryfiego jeźdźca - do tego kobietę. Jej Gryf był zakuty w lśniącą, srebrzystą zbroję, podobnie jak kobieta. Czy to możliwe, że to sama Panna Caleries Skyborn? Widząc, że Beliar był zdecydowanie agresywnie do niej nastawiony, rozpoczęła ucieczkę, nie pozwalając mu się trafić. Smok nie zauważył aby poza zbroją posiadała jakąś broń, ale powinien uważać na gryfa, gdyż ten sam w sobie był bronią.

Reszta

Tymczasem cała reszta podążyła lasem, kierując się w stronę stukotu kopyt. W końcu odnaleźliście swój cel, jednakże nie podchodziliście zbyt blisko - bo patrol okraszający karawanę był spory. Sama karawana była ciągnięta przez cztery konie, nie widzieliście jej jednak dobrze gdyż krążyła wokół niej ciężka kawaleria, uzbrojona w lance. Na dachu Karawany znajdywał się zastęp kuszników, liczący około 8 bądź 10 osób. Możliwe, że byli też łucznicy, ale na tyłach, osłaniani przez ciężką kawalerię. Nie zauważyliście żadnych magów, ale nie oznaczało to, że ich nie było - mogli ukrywać się w samej karawanie. Trzeba było przyznać, że obrona robiła wrażenie, ale chyba nic nie wiedzieli jeszcze o Beliarze, który zabawia się z gryfim jeźdźcem. Może się to zaraz zmienić jeszcze ogłosi alarm...

Kolejny post 14.05 godz. ok. 20

Niczym duch, przenikała przez zarośla. Z brzuchem przy ziemi, skradała się, zataczając krąg wokół karawany, która po kilku minutach szukania, wyłoniła się dosłownie znikąd, tak nagle, że kocica prawie na nią wpadła.
Obstawa robiła ogromne wrażenie. Nawet dla czterech strażników mogła stanowić problem.
Miała nadzieję, że reszta także już ją odnalazła i teraz Dae musiała czekać na stosowny moment. Wyglądało na to, że jaja spoczywają w karawanie, zapewne pod dodatkową obstawą, lecz równie dobrze mogła być to podpucha i mogły być niesione przez kogoś z obstawy, lub, w ogóle... Poza całym pochodem. Kocica spojrzała niespokojnie w niebo, z którego cały czas docierał łopot skrzydeł, lecz bez oznak walki.
Należałoby sprawdzić, jak ludzie zachowają się w momencie ataku. Kiedy wszystko ruszy, będzie musiała bacznie obserwować sytuację...
Bezszelestnie okrążając karawanę, starała się wyczuć obecność jaj, lecz wypatrywała także śladów swoich towarzyszy. W głowie miała już zarys planu...

O sukinsyn...
No no, obstawa robiła wrażenie. Wyglądali jakby się wybierali na wojnę a nie transportowali jakiejś magiczne jajka, ale mógł się zawsze mylić. Daleko im do wojaczki nie było, w końcu Strażnicy przyszli odebrać te jajca a bez walki to nie wyjdzie.
Tylko jakiej niby walki.. to będzie rzeź! A z której perspektywy to jeszcze czas pokaże, na razie musiał zostać w ukryciu, bo sytuacja go przerosła. Miał tylko nadzieję, że te koty robią swoje i analizują to wszystko, a tamten smok zajmuje się tym czymś na górze.
A on? No, on za dużo do robienia nie miał. Chętnie by ruszył do akcji, ale ludzie byli aż za dobrze przygotowani i nie bardzo widziało mu się bycie stratowanym czy schwytanym do niewoli.. znowu. Był zwinny i wytrzyma dużo, ale za bardzo rzucał się w oczy swoimi barwami. Przycupnął za drzewami, po czym przylegając nisko ziemi zaczął się skradać. Nie chciał być za blisko karawany, ale też nie chciał tracić jej z oczu, gdyby mieli nagle przystąpić do ataku. Albo gdyby któremuś z kotom coś strzeliło do głowy i by ludzie ich odkryli. Ot, będzie ubezpieczał.

Zmrużył ślepia w niezadowoleniu - i przez swój nieudany atak, i przez prawdopodobieństwo, że może być to sama Caleries. Co prawda była tylko Śmiertelniczką, ale że zyskała taką sławę i miała... pewne zapędy, o czym świadczył chociażby gryf, którego ujeżdżała - nie należało jej lekceważyć. Z nozdrzy smoka posypały się iskry.
"Najbardziej to należy uważać na jej pupilka" rzucił pogardliwie w myślach, mknąc za jeźdźcem.
Zamierzał odciąć jej drogę i skupić się na takim "blokowaniu jej", mając przy tym oko na ostre szpony i dziób gryfa. Choć gdyby ona... czy raczej ujeżdżany przez nią gryf postanowił jednak zaatakować, to Beliar miał zamiar złapać w pysk co mu się nawinie - łeb, skrzydło, łapę... czy nawet samą kobietę.

//nie podkreślam już, bo jest już akcja, ale jeśli to dalej obowiązuje to daj znać :'P