Poszukiwania Jaj Feniksów - I Etap

First topic message reminder :

Młoda kruczoczarna Gryfica Sariana postanowiła w pojedynkę wyruszyć na misję powierzoną jej przez Radę - poszukiwania jaj feniksów. Jako pierwsze miejsce do ich szukania Rada wskazała jej góry na Krańcu Półksiężyca. Te rejony kiedyś były zamieszkiwane przez Krasnoludy, toteż zapewne wielokrotnie natknie się na ruiny ich budowli. To właśnie gdzieś tutaj mogą skrywać się jaja Feniksów, które stronią od wścibskich oczu i zwykle zakładają gniazda w bardzo mało dostępnych miejscach.
Sporo jest tu także Magmorutów, ognistych jaszczurek żyjących bezpośrednio przy lawie.

Do wyprawy mogą dołączyć nowe postacie w dowolnym momencie. Wyprawa zalicza się do bilokacji!

Feniks który wpadł do szczeliny był wściekły, było widać to po jego oczach i żwawych ruchach, pod tym względem widać, że był lepszy od drugiego feniksa, zapewne jego partnera bądź partnerki, która/y leżała na dole, nie mogąc nic zrobić. Hati właściwie jedyne co widział to błysk żarzącego się ciała ptaka, od którego chciał czym prędzej uciec. Odbił się on centralnie od dziobu feniksa, pokrywając go delikatnym szronem - nie zrobiło to jednak zbyt wielkiego wrażenia na ognistym ptaku, a wręcz go jeszcze bardziej rozsierdziło. Ptaszysko było już gotowe zionąć ogniem na Felinkada, jednakże wtedy oberwało od tyłu błyskawicami, które wystrzelił w niego Beliar. Porażenie prądem oszołomiło przez chwile Feniksa, dając Hatiemu czas na znaczne wycofanie się. Jeśli jednak się nie skryje to rodzic będzie za nim podążać do upadłego - ignorując zupełnie resztę. Czarny Smok mógł próbować przejąć na siebie ognisty gniew Feniksa, ale kilka błyskawic to za mało!
W tym samym czasie Daenei wkroczyła do tunelu, widząc te dantejskie sceny. Panował tu kompletny chaos, a hałas niosący się echem brzmiał jak grzmoty piorunów, dezorientując dodatkowo.

Feniks 2
Chwilowe oszołomienie wynikające z porażenia prądem.

Kolejny post 3.05 godziny wieczorne (zapewne 20 - 22)

Dużo się działo podczas gdy Sariana nie mogła wiele zobaczyć, jednak gdy tylko odzyskała wzrok, zaczęła rozglądać się na wszystkie strony, będąc nieco oszołomioną i starając się przyswoić wzrok do mroku, który zapanował, ogon znów służył jej za malutką latarenkę, jednak uwagę jej zwróciło skrzeczenie ptaszyska, przygniecionego głazem.
- Cóż teraz chyba nie wstanie, ale kto to zrobił? - rzuciła i zwróciła się w stronę źródła światła, które nagle wleciało do jaskini.
- Chyba pojawił się drugi rodzic - mruknęła do siebie i uśmiechnęła się, przy okazji zobaczyła magicznego kota z jajem w łapie, który próbował zaatakować Feniksa. Jednak ona była tu w konkretnym celu. Podleciała do Gniazda, które nie powinno znajdować się daleko, licząc, że znajdzie tam jeszcze jajo dla siebie, jeśli go tam nie ujrzała, stwierdziła, że może chociaż ubić drugiego feniksa i tym razem nie dać się oślepić jak głupi pisklak.

Daenei nie miała nawet czasu, aby zastanowić się nad sytuacją, czy widokiem legendarnego stwora. Zauważyła połyskujące lekko jajo w łapach obcego felinkada i przez moment zdało jej się, że będzie musiała szukać od nowa - z nielicznych źródeł wiadomo było, że feniksy nie składają zbyt wielu jaj.
Wtedy nad jej głową śmignął czarny kształt, w którym niechybnie rozpoznała gryfa. Odprowadziła go wzrokiem i szybko zrozumiała, że leci w kierunku gniazda... Być może ten feniks był wyjątkiem i pozostały tam jeszcze jakieś jaja?
Zaklęła w myślach.
Miała większe szanse ucieczki z jajem niż białooki tygrys, który ewidentnie znalazł się na ścisłym celowniku feniksa. Z drugiej strony, jeśli odwróciłaby jakoś uwagę rodzica tak, by dałoby się go unieszkodliwić, wyniesienie kilku, czy nawet tego jednego jaja nie stanowiłoby już problemu.
Feniks nie płonął. Jeśli przez moment nie mógłby latać...
Czuła, że od odzyskania przez stwora pełnej kontroli dzielą ją sekundy. Wystrzeliła w jego kierunku, aby zatopić przypominające szpilki zęby w nasadzie skrzydła i natychmiast się ulotnić. Jeśli jej się uda, kilka takich błyskawicznych ataków z różnych stron powinno osłabić ptaszysko.

Tak naprawdę to coraz więcej zaczynał myśleć już o tym, by zatopić zębiska w jednym z tych ptaszysk, jednak musiał zrezygnować z tego pomysłu - w każdym razie póki co. Jego cel zmienił się, gdy zauważył niedużego, kotowatego Strażnika Natury atakującego jednego z feniksów, tego, za którym podążał. Postanowił wyminąć obie istoty i nieco rozeznać się w sytuacji, przy okazji uwalniając kilka błyskawic w mrok, by te rozświetliły to miejsce jeszcze raz choć na kilka momentów.
Co prawda widział po ptaszysku, że jest zacięte i że prawdopodobnie będzie chciało dalej odzyskać skradzione jajo, skupiając swą uwagę na większym felinkadzie... Choć może ten... ta mniejsza? Będzie wystarczającym rozproszeniem. Może.
Ale Beliar nie zamierzał zostawać w miejscu, by się o tym przekonać. W końcu mieli zdobyć więc niż jedno jajo - nie dostał konkretnej informacji jak dużo miało ich być, jednak pamiętał, że Rada użyła liczby mnogiej. Skoro już jedna parka feniksów się tutaj zagnieździła, to może znajdzie inną? O ile pary tolerowały siebie nawzajem w takim stopniu. A jeśli nie, to może jeden z tych feniksów zniósł więcej niż jedno jajo?
Poleciał w mrok, szukając gniazd, a dwa koty zostawił zdane na siebie. ...choć zawsze mógł podnieść jajo po jednym. No cóż, Beliar wyraźnie ograniczał współpracę z kimkolwiek... zawsze.
Ale nie na tym był teraz skupiony, nawet, jeśli ta krótka myśl przemknęła mu przez łeb.

//Powiem szczerze, że trochę się pogubiłam, kto gdzie jest, bo ja trochę inaczej sobie wyobrażałam dystanse w środku, więc wybaczcie, jak będzie źle.

Mimo chaosu, jaki zapanował w grocie, Hati konsekwentnie kontynuował swoją ucieczkę. No bo co innego mógł w tej sytuacji zrobić? Z jajem przyciśniętym do piersi miał znacząco ograniczoną swobodę ruchu, a też bądźmy szczerzy, nie był wojownikiem, który mógłby stanąć w szranki z Feniksem. Nie miał ochoty sprawdzać czy zdążyłby użyć skutecznie magii, gdy miał rozzłoszczone ptaszysko na ogonie. Schowanie jaja całkowicie odpadało, był za bardzo na widoku. Nie wyobrażał sobie też w trakcie takiego pościgu, w niemalże całkowitych ciemnościach groty przekazywać komukolwiek coś tak delikatnego jak jajo. Liczył, że pozostali zajmą skutecznie uwagę Feniksa. Chociaż jak się szybko okazało z tym się nieco przeliczył, bo jedynie nowo przybyła Felinkadka wystrzeliła atak w stronę ptaka. Cóż, to musiało wystarczyć na tą chwilę, jeśli dotrze do miejsca, gdzie zrzucił głaz ze sklepienia, będzie mógł ją wspomóc w walce, ciskając nim w Feniksa. Na tą chwilę Hati nieprzerwanie leciał przed siebie ku wyjściu.

Hati wykorzystał moment oszołomienia ptaka aby udać się do wyjścia. Miał sporo szczęście, gdyż gdyby nie atak Daenei na Feniksa, ten zapewne nie pozwoliłby na ucieczkę Strażnikowi Ładu. Tygrys mógł nieco odetchnąć, gdy wyleciał z tunelu na otwartą przestrzeń. Mógł jednak zawsze wrócić i pomóc reszcie.
Daenei wykonała szybki atak na ptaka, gryząc go w skrzydło - jej kły jednak nie były zbyt wielkie toteż rany nimi zadane nie czyniły ptakowi jakiś wielkich szkód. Ważne jednak, że odwróciły jego uwagę na chwilę i pozwoliło to Hatiemu uciec z jajem. Kotka dzięki dużej zwinności wycofała się, uniemożliwiając Feniksowi kontratak. Niestety po tym był wyjątkowo zirytowany i rozpalił się żywym ogniem. Teraz walka z nim będzie dużo trudniejsza.
W tym czasie Sariana i Beliar udali się do gniazda feniksów w głąb tunelu. Odnaleźli je bez trudu, ale niestety nic w nim już nie było - stracili więc tylko cenny czas. Wszystko wskazywało na to, że Feniksy zniosły tylko jedno jajo i będzie trzeba odnaleźć kolejne gniazda... Brzmiało jak szaleństwo, a nie misja.

Feniks 2 - Płonie
1x Rana lekka (Ugryzienie na nasadzie lewego skrzydła)

Kolejny post 4.05 godz. ok 20.

Wykonawszy atak, Dae miękko wylądowała na podłożu i natychmiast umknęła w cień. Jej atak trafił dokładnie tam, gdzie zamierzała... Lecz gdy odwróciła się, by sprawdzić, jakie efekty przyniósł, feniks nieoczekiwanie zapłonął żywym ogniem, rzucając mocne strugi światła na ściany korytarza.
Mrok, w którym się ukryła natychmiast się rozproszył. Stwór mógł ją teraz zobaczyć jak na dłoni.
Wydawało się jednak, że Felinkad, który zbiegł z jajem, wydostał się już z korytarza, a więc cel poniekąd został osiągnięty.
Poniekąd, gdyż nagły zapłon ognistego ptaka udaremnił jej plany serii ataków, które miały pozbawić go możliwości latania.
Nie mogła czekać, aż ptaszysko postanowi przypuścić na nią atak. Odbijając się mocno łapami od ziemi skoczyła... Kierując się w stronę gniazda.
Nie wiedziała, czy dwójka Strażników znalazła tam więcej jaj, lecz przy obecnym poziomie umiejętności, nie była w stanie sama walczyć z otoczonym płomieniami wrogiem. Nie mogła też dopuścić, by feniks znów ruszył za właściwym złodziejem.
Potężnymi susami przeskakiwała z miejsca na miejsce, zbliżając się do gniazda.

Czyli oprócz dwóch felinkadów była tu także gryfica. No cóż, wolałby znaleźć jajo, niż innego Strażnika - obrzucił tylko pierzastą krótkim spojrzeniem czerwonych oczu, nic nie mówiąc, zanim skierował się w stronę, gdzie ostatnio widział feniksa i kocicę. W sumie to chodziło mu po głowie po prostu wyminięcie ich wszystkich, tego, co działo się w korytarzu i udanie się na ciąg dalszy poszukiwań samemu, nie był w końcu typem uwielbiającym towarzystwo. Ale w czasie tej (krótkiej?) drogi powrotnej miał moment, by się nad tym zastanowić. Co będzie dla niego bardziej opłacalne? Innych zawsze można było użyć jako rozproszenie uwagi... mięso armatnie... Ciekawiło go też, czy miałby jakieś problemy z Radą, gdyby teraz po prostu się stąd wyniósł czy nawet skubnął tamto jajo niebieskiego felinkadowi. Choć pewnie byłby to problem ze Strażnikami, którzy mogliby zostać za nim wysłani, nie samą Radą.
Westchnął. Tak w myślach. Niech to szlag.
W jego polu widzenia zamajaczyła kotka, a następnie smok skupił się na jasnym punkcie - czyli jednak ptaszysko płonęło! Otworzył pysk, celując w ptaka błyskawicami.
Wyglądało na to, że na ten moment podjął decyzję.

Odetchnął z wielką ulgą, gdy oto przed nim otworzyła się przestrzeń z górskim zboczem poprzecinanym lawą. Oczywiście nie zatrzymywał się tutaj, tylko leciał dalej przed siebie w kierunku położonego niedaleko stąd Ołtarza na Smoczym Kolcowzgórzu, tym samym, w którym dostał zadanie.
Mimowolnie zaczął rozważać w trakcie drogi czy powinien zawrócić i pomóc pozostałych w walce z ptakiem? W normalnych warunkach pewnie by tak zrobił. Decyzja Felinkada o tym, by mimo wszystko opuścić to miejsce była jednak poparta chłodną oceną sytuacji. Otóż nie mógł ot tak teraz wrócić tam na pomoc z jajem w łapie, ponieważ wszystko wróciłoby do punktu wyjścia. Feniks znów by się na niego rzucił, a szanse na wykonanie misji ponownie spadłyby drastycznie. Była jeszcze druga opcja - schować gdzieś jajo w szczelinie skalnej i wówczas dołączyć do walki. Jednakże ta wydawała mu się jeszcze mniej odpowiedzialna, wystarczy jakieś zwierzę czy bestia, która zwietrzy łatwy łup dla siebie, nie mówiąc o innych śmiałkach próbujących wykraść feniksowe jaja dla swoich korzyści. W walce z pewnością nie wyczułby przybycia takiego intruza, tak jak wcześniej nie zarejestrował momentu pojawienia się nowych Strażników. Nie był przecież legendarnym Pulsarem, który wszystko potrafił dostrzec.
Z takimi oto myślami Hati nieprzerwanie leciał przed siebie, zostawiając grotę Feniksów daleko za sobą.

jeśli można to zt do ołtarza

Hati

Opuszczasz te rejony by udać się do pobliskiego Ołtarza Rady z jajem.

Reszta

Daenei nie miała zamiaru walczyć z Feniksem sama, toteż udała się w stronę gniazda by napotkać dwóch pozostałych strażników. Jednym słowem - podrzuciła im go, przymuszając ich do podjęcia walki. Póki co jednak tylko Beliar zdecydował się zaatakować ptaka, używając swoich błyskawic. Te jednak tym razem uznały, że poskaczą po brzegach tunelu, ulatując w stronę wyjścia. Żadna z nich nie trafiła w feniksa, a płonący ptak szarżował prosto na czarnego smoka, jednakże ten zdołał uniknąć go, o włos spotykając się z płomieniami jego piór. Gdy ptak poleciał w kierunku gniazda, także zauważył, że jest ono puste, co zwiększyło jeszcze bardziej jego furię. Jego donośny krzyk gniewu ogłuszył was na chwilę, a sklepienie tunelu niebezpiecznie zatrzęsło się. I tak chyba nie mieliście po co tu dalej przebywać, lepiej stąd uciekać!

Kolejny post 6.05 godz. ok. 20

Było blisko. Bardzo blisko. Na tyle blisko, by kocica poczuła swąd dymu nadpalonego futra... A może tylko jej się zdawało.
Błyskawice, którymi plunął w feniksa Smok (Strażnik Pustki, jak sądziła), rozproszyły się po jaskini. Nie mogli już zdziałać więcej.
Licząc na to, że kupili już Tygrysowi dostatecznie czasu na ucieczkę, kocica wykonała zręczny zwrot w miejscu i wystrzeliła w drugą stronę, kierując się ku wylotowi szczeliny.
Za sobą czuła, niczym oddech śmierci, gorące pulsowanie energii bijącej od płonącego ptaka. Jednak wyjście było coraz bliżej.
Przez krótki moment zerknęła za siebie, aby zobaczyć, czy pozostali także rzucili się do ucieczki, lecz gniazdo i jego okolica zniknęły za zakrętem.
Zakładając, że udałoby jej się uciec... To co teraz? Chyba należało po prostu wrócić do ołtarza Rady i poprosić o drugą szansę, lub... Dołączyć do pozostałych, przegrupować się i znaleźć odpowiedź na zasadnicze pytanie - gdzie jeszcze mogły znaleźć się jaja feniksa?
Te osobniki zagnieździły się wśród skał. Być może bardziej odosobnione Wędrujące Wyspy mogły skrywać kolejne gniazda?
Teraz jednak liczył się tylko migający w ciemności jasny zygzak - ujście korytarza.

Jeśli udało jej się uciec, to z/t do Groty Spopielonych

Niech to szlag! Nie trafił. I ledwo uniknął spowitego w płomienie ptaszyska... Przez moment miał ochotę złapać je w pysk - gdyby tylko to nie płonęło...
Po zrobieniu uniku postanowił więc skorzystać z tego momentu "przewagi" (czy raczej tego, że feniks postanowił polecieć sprawdzić gniazdo) i polecieć prosto do wyjścia z korytarza, w ślad za niedużą kocicą - bo wyglądało na to, że tutaj już więcej jaj nie znajdą. A a pary feniksów chyba nie gniazdowały w pobliżu innych par. Chyba. W każdym razie jeśli by tak było, to chyba łatwiej byłoby je znaleźć?
Przez moment chciał udać się na dalsze poszukiwania, ale... w sumie to Rada mogłaby wiedzieć w którą stronę się teraz skierować. W końcu wysłali go wcześniej w stronę tychże gór. No i wciąż nie znał dokładnej liczby jaj do zdobycia.
Postanowił lecieć za felinkadem. Milczący.

to w takim razie podobnie jak Daenei z tym zt?

W sumie uznałem, że napiszę szybciej, jako, że wszyscy zdecydowali się opuścić to miejsce.

Wszyscy zdecydowali się na ucieczkę z tego miejsca, porzucając dwa Feniksy. Ten jeden nadal znajdywał się na dole, ten drugi w napadzie furii chciał was rozszarpać żywcem, jednakże nie był na tyle szybki aby za wami podążyć. Jesteście bezpieczni!

I Etap Wydarzenia został zakończony. Podsumowanie znajdziecie wkrótce tutaj wraz z nagrodami wam przydzielonymi. Jeśli chcecie uczestniczyć w dalszych etapach, zgłoście się do Ołtarzy Rady.