Wodospad Iasun

Wiele słyszał o tym miejscu, dlatego zdecydował się je odwiedzić osobiście. wodospad przez tutejsze Elfy był uznawany za miejsce święte, ale nie to Saturna interesowało najbardziej - jego celem było zbadanie łuku wybudowanego przy wodospadzie, który podobno ma za zadanie ogniskować promienie ksieżyca. On, jako członek Domeny Ładu fascynuje się wszystko co związane jest z gwiazdami i ciałami niebieskimi. Wkroczył więc w to miejsce, cicho, szum wodospadu zagłuszał jego kroki. Był tu sam, jedynie błyszczący złoty łuk dotrzymywał mu towarzystwa.

Zapałętał się tu zupełnie przypadkiem. Nie znał tego miejsca, nigdy nie interesowały go jakieś zabobony, wymyśleni bogowie i miejsca święte. Dla niego był to po prostu wodospad z czymś wybudowanym ponad taflą wody. Jakaś taka złota ozdoba, od co. Przybył tu właściwie po to aby ugasić swoje pragnienie, a tutejsza woda zdawała się być niezwykle czysta i chłodna. Wylądował więc na wybrzeżu, nieopodal wilka (którego najwidoczniej jeszcze nie zauważył). Smok zniżył łeb i począł pić.

Nie spodziewał się, że ktokolwiek się tu zjawi, a nawet jeśli - to będzie to Elf, a nie Smok. Zielonego jaszczura, który był od niego zdecydowanie większy, nie sposób było przeoczyć. Trochę zdziwił go fakt, że gad przybył tutaj najwidoczniej jedynie ugasić pragnienie. Cóż za profanacja świętego miejsca!
- Domniemam, że nie jesteś z Domeny Ładu - rzekł do smoka, to zapewne miała być pewna forma obelgi, chociaż nie bezpośredniej. Saturn nigdy nie był zbyt towarzyskim typem, toteż chyba zapomniał o czymś takim jak przywitanie...

Pił sobie w spokoju gdy nagle usłyszał czyiś głos, zapewne kierowany do niego. Podniósł powoli łeb, odwracając go w stronę tajemniczego wilka. Jego słowa nie wywarły na nim większego wrażenia, spojrzał na niego z góry ze znużeniem.
- No nie jestem, ale co to za pytanie. Nawet się nie przedstawiłeś. - odrzekł bez emocji. Jakiś taki niewychowany wydawał mu się ten Treupus, biła z niego jakaś taka niezbyt przyjazna aura. Nie rozumiał też za bardzo o co się pluje, wszak nie robił raczej nic złego - nigdzie nie było tutaj tabliczki z napisem, że nie można stąd pić wody.

Niekulturalność jaszczurki druzgotała nim, ale przecież sam nie był lepszy. Nie ruszało go to zbytnio, a przynajmniej tak to okazywał. Zmierzył zielonołuskiego przenikliwym spojrzeniem pozostając w milczeniu. I tak go stąd nie przegoni bo smok górował nad nim rozmiarami, a Saturn nie szukał guza, pomimo chłodnego przywitania.
Odszedł od gada i przysiadł na brzegu tafli wody, patrząc w swoje odbicie. Wyraz jego pyska był chłodny, a blask ze ślepi odbijał się w morskiej toni.
- To miejsce święte dla Elfów. - nagle rzekł, nie spoglądając jednak na towarzysza. - Mogą sobie nie życzyć picia tutejszej wody. - dokończył po chwili.

Słysząc słowa Treupusa, pokiwał tylko głową, jakby nieco rozbawiony, chociaż wyraz jego pyska nic takiego nie zdradzał.
- Wierzysz w takie zabobony? Zresztą, nas Strażników raczej nie interesuje to co sobie Cywilizowani ubzdurają. To ich sprawa, nie nasza. - odparł bez emocji, chociaż ton jego głosu wskazywał na pewną niechęć, a może nawet i ukrywaną nienawiść do śmiertelnych. Czyżby odczuwaj do nich niechęć, chociaż jest Strażnikiem, który miał przecież ich bronić.

Zadawał sobie w umyśle pytanie po co z nim rozmawia, to strata czasu. Niemniej chyba samotność ostatnio mu mocniej doskwierała i dlatego był taki zdesperowany. Niemniej podejście smoka drażniło go i gdyby nie fakt, że był jeszcze tylko Wkraczającym bez jakiś niezwykłym zdolności to chętnie by pokazał zielonemu gdzie raki zimują. Ale to takie jego gadanie w umyśle, w rzeczywistości Saturn nie był taki odważny.
- Wiesz, nie musimy w to wierzyć, ani tego rozumieć - trzeba jednak to akceptować. dla nich jest to coś ważnego, a przecież mamy ich bronić przed złem. Najlepiej się to robi kiedy okazuje się wobec nich empatię. - powiedział neutralnym tonem, chociaż słowo "empatia" jakby mu nieco ciężko przez gardło przechodziło - to nie tak, że nie był empatyczny, tylko bardziej chodziło o to, że okazywał swoje emocje w bardzo niewielkim stopniu, to jak miałby potrafić wczuć się w uczucia kogoś innego? To dla niego był spory problem, z którym jednak starał się jakoś walczyć - szkoda tylko, że bardzo pasywnie.

Niby wysłuchał słów wilka, ale nie przywiązał do nich zbyt wielkiej wagi. Gadał w sumie jak jakiś starszy, który to się wiecznie mądrzy i opowiada co to powinno się robić, a co nie, podczas gdy sam nie robi nic "bo jest za stary". Tyle, że ten Treupus akurat wyglądał na młodego, zresztą Duchy Natury się przecież nie starzały...
- Właściwie ja zgłosiłem się do rady by chronić zwierzęta, a nie Cywilizowanych... One też przecież potrzebują ochrony. - te słowa mogły pomóc w zrozumieniu jego "olewackiego" podejścia do całej tej sytuacji. Chyba trochę minął się z powołaniem, inna sprawa, że Opium dołączyć do Rady pod pewna presją. No ale wilk o tym nie wiem i nie wiadomo czy będzie mu dane dowiedzieć się o przeszłości smoka.

Na słowa smoka Saturn zmrużył nieco ślepia i przekrzywił łeb, jakby nieco nie mogąc zrozumieć tego co właśnie usłyszał. - Czyli dołączyłeś dobrowolnie do Rady tylko dlatego by błogo, bez potrzeby jedzenia i picia, sobie żyć wieczność i bawić się ze zwierzątkami!? - rzekł to podniesionym głosem, nawet z nutka irytacji. Dla niego takie coś było nie do pomyślenia, przecież on był smokiem czyli nie urodził się w Domenie tak jak on - miał więc wybór. I pomimo tego wyboru podszedł do służby Radzie jak do darmowych benefitów nie wymagających żadnego zaangażowania. To był skandal. Chociaż nie było tego po nim widać, to w środku Saturn się nieco zagotował, jednakże na zewnątrz wciąż prezentował swoją chłodna aparycję. - Zdajesz sobie sprawę z tego, że  mogą zostać pociągnięte jakieś konsekwencje? - to już powiedział ze stoickim spokojem.

Chyba jego towarzyszowi podskoczyło ciśnienie, za to Opium nie czuł żadnych wyrzutów sumienia. Nie chciał jednak znieważyć towarzysza, toteż na jego pysku nie malowały się żadne emocje, a on przez długi czas milczał, zastanawiając się co ma odpowiedzieć.
- Powiedźmy, że sytuacja mnie zmusiła do dokonania tego wyboru. Jednak póki co go nie żałuję. - stwierdził, chociaż mówił to niepewnie w obawie, że wilk znowu się jakoś odpali. Nigdy by nie przypuszczał, że ktoś serio tak poważnie traktuje zasady Rady i naginanie ich uważa za karygodne. Właściwie nadal nie wiedział z jakiej domeny był Treupus, ale po jego zdaniu "Chyba nie jesteś z Domeny Ładu" mógł się domyślać, że to właśnie ta Domena jest jego. Może tam - jak sama nazwa wskazuje - poważniej podchodzą do takich rzeczy?

Miał dosyć, poważnie. Zniewaga smoka wobec roli jaką miał pełnić po prostu rozpalała wewnętrzny gniew w wilku. Było to dla niego nie do zniesienia, chyba nigdy dotychczas nie miał okazji czuć coś takiego. Najchętniej by porachował kości jaszczurce, jednakże ta była od niego większa i zapewne silniejsza, a on był tylko Wkraczającym, więc jego zdolności były bardzo ograniczone.
- No cóż, to twoja wola. - rzekł to z chłodną, ale udawaną obojętnością. Co jak co, ale emocje na wodzy to potrafił trzymać jak mało kto, co miało swoje zarówno wady jak i zalety. - Chyba na mnie już pora, a ty zostań tu jak długo chcesz. - te słowa były już powiedziane z lekką nutką... Pogardy? A może miały coś smokowi sugerować, przypomnieć, że to miejsce jest dla Elfów święte? Możliwe, ale sam Saturn raczej wątpił w to, że Opium wyciągnie tak dalekie wnioski. Nie chcąc dłużej narażać siebie na wybuch emocjonalny, zdecydował się odejść z tego miejsca.

/zt do legowiska, którego jeszcze nie ma...

I na niego przyszła pora, nie widział potrzeby przesiadywania tutaj dłużej. Odprowadził wzrokiem Treupusa, niezbyt już pamiętając o jego pouczeniach, które jednym uchem wpadły, a drugim wypadły. Raczej nie zmieni nic w swoim zachowaniu. Rozłożył więc skrzydła i odleciał, pozostawiając to rzekomo bardzo święte miejsce w spokoju.

z/t

Glon, 1 godzina

Driada pojawiła się w tym miejscu i stanęła nad brzegiem wody, przyglądając się wodospadowi i złotemu łukowi podzielonemu na dwie części. Nie była tutaj pierwszy raz, a i samo przeznaczenie tego miejsca nie było jej obce. Było tutaj pięknie i musiała najpierw ponapawać oczy widokiem. Jednak nie zaglądała tutaj często ze względu na elfy, na które mogłaby się tutaj natknąć, a przecież nie powinna dawać się w żadne kontakty z Cywilizowanymi, no chyba, że potrzebowali oni jej pomocy.
Nie wiedziała, ile tak stała, ale ostatecznie, jak gdyby nigdy nic... wskoczyła do wody i zanurkowała. Może niektóre z felinkadów nie lubiły wody, ale jej Domeną była sama Natura, i o ile była najbardziej związana z naturą ożywioną - zwierzętami i roślinami - to i woda nie była jej obca. Woda w końcu dawała życie zarówno roślinom jak i zwierzętom, a także samym Cywilizowanym.
Kocica rozpoczęła swoje podwodne poszukiwania, co jakiś czas wynurzając się, przepływając kawałek i nurkując w jeszcze innym miejscu.
W swoich poszukiwaniach w tym miejscu nie widziała nic złego, w końcu była samym Duchem Natury, choć oczywiście z wiadomych powodów wolałaby się tutaj na nikogo nie natknąć, dlatego zachowywała czujność i za każdym razem, gdy się wynurzała, to nasłuchiwała i rozglądała się.

Tak wynurzała się i nurkowała, znowu nurkowała i wynurzała się, aż w końcu pod wodą zamajaczył jej jakiś większy glon, do którego podpłynęła. Chwyciła go i wyciągnęła, a następnie wynurzyła się i udała się w stronę brzegu, na który to wyszła. Otrzepała się z wody i odetchnęła. Przysiadła na brzegu, by nacieszyć się otaczającymi ją roślinami, wodą... życiem. Nie siedziała tu jednak długo - może z kilka minut. Nie chciała w końcu zostać przez kogoś przyłapana, prawda? W każdym razie nie przez Cywilizowanych.
Wstała i zniknęła między roślinnością.

zt